គម្ពីរវុត្តោទយប្រែលោតប្រយោគ

វុត្តោទយំ

នមោ តស្ស ភគវតោ អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស

១. សញ្ញាបរិភាសានិទ្ទេស-បឋមបរិច្ឆេទ

រតនត្តយប្បណាម

(ការប្រណាមនូវព្រះរតនត្រ័យ)

[១.]    នម’ត្ថុ ជន សន្តាន-,             តមសន្តាន ភេទិនោ;

ធម្មុ’ជ្ជលន្ត រុចិនោ,              មុនិន្ទោ’ទាត រោចិនោ ។

ការថ្វាយបង្គំនៃខ្ញុំចូរមានដល់ព្រះចន្ទដែលមានរស្មីដ៏ផូរផង់ គឺព្រះមុនិន្ទ មានពន្លឺគឺព្រះធម៌ទ្រង់កម្ចាត់នូវភាពងងឹតទាំងឡាយក្នុងចិត្តរបស់ជនដោយប្រក្រតី ។

ប្រែលោតប្រយោគ

១.នមោ រីការនមស្សការ មុនិន្ទោទាតរោចិនោ ដល់ព្រះមុនិន្ទដូចដួងចន្ទដែលមានរស្មីដ៏ផូរផង់ ធម្មុជ្ជលន្តរុចិនោ ជាអ្នកមានព្រះសទ្ធម្មដូចជារស្មីដ៏ឆើតឆាយរបស់​ដួងចន្ទ ជនសន្តានតម-  សន្តានភេទិនោ ព្រះអង្គទ្រង់កម្ចាត់នូវកងនៃមោហៈដូចភាពងងឹតដែលដេកត្រាំក្នុងចិត្តរបស់ពួកជនដោយប្រក្រតី (មេ របស់ខ្ញុំ អត្ថុ ចូរមាន) ។

និមិត្ត

(ហេតុនៃការតែងគម្ពីរ)

[២.]    បិង្គលា’ចរិយាទីហិ,              ឆន្ទំ យ មុទិតំ បុរា;

សុទ្ធមាគធិកានំ តំ,               ន សាធេតិ យថិច្ឆិតំ ។

គម្ពីរឆន្ទដែលអាចារ្យទាំងឡាយមានបិង្គលាចារ្យជាដើមពោលទុក(រចនាទុក)ហើយ ក្នុងកាលមុន រមែងមិនញុំាងប្រយោជន៍តាមប្រាថ្នាឲ្យសម្រេចដល់កុលបុត្រដែលចេះនូវភាសាមគធៈទាំងឡាយ ។

ប្រែលោតប្រយោគ

[២.] យំ ឆន្ទំ រីគម្ពីរសំស្ក្រឹតច្ឆន្ទដែលអាចារ្យមានបិង្គលឆន្ទជាដើមឯណា បិង្គលាចរិយាទីហិ ដែលមានបិង្គលាចារ្យជាដើមទាំងឡាយ ឧទិតំ រចនាហើយ បុរា ក្នុងកាលមុន, តំ (ឆន្ទំ​ រីគម្ពីរសំស្ក្រឹតច្ឆន្ទមានបិង្គលច្ឆន្ទជាដើម យថិច្ឆិតំ ញុំាងប្រយោជន៍តាមដែលប្រាថ្នាហើយ សុទ្ធមាគធិកានំ របស់ជនទាំងឡាយដែលចេះភាសាមាគធៈសុទ្ធ ន សាធេតិ រមែងមិនឲ្យសម្រេច ។